Eric Leltz  RSS feed    

Vrijheid van onderwijs?

Vrijdag 23 september 2011

eric leltz

Vandaag stond in "de Gelderlander" dat basisschool De Zuiderpoort een aantal leerlingen na de verplichte verhuizing in verband met een verbouwing niet meer terug wil laten komen. Het bestuur heeft besloten dat de school na de verbouwing wil beginnen met een percentage van maximaal één allochtone leerling op vier autochtone. Ouders zijn verbouwereerd: "het voelt als een klap in het gezicht" en het woord 'racisme' werd al door een van de ouders in de mond genomen. Een school hoort een afspiegeling te zijn van de wijk. En de wijk hoort gemêleerd te zijn. Voor dat laatste draagt de gemeente mede zorg. Een school kan niet eenzijdig gaan bepalen wie er wel en niet op school worden toegelaten zolang de leerlingen en ouders zich houden aan de geldende regels. En in het geval van de Zuiderpoort gaat het dus ook nog om leerlingen die al op de Zuiderpoort zitten.

We zullen aan de wethouder vragen wat er nu precies waar is aan het bericht. Als dit het beleid van de school blijkt te zijn, dient het schoolbestuur hier direct op te worden aangesproken. En als de school desondanks leerlingen gaat weigeren? Dan is het tijd voor een pittig gesprek tussen gemeentebestuur en schoolbestuur. En aan de ouders het advies om een klacht in te dienen bij het anti discriminatie bureau in Arnhem.

Geplaatst in samenleving | Er zijn geen reacties

De regionale brandweer

Dinsdag 26 juli 2011

Eric Leltz

Langzaam maar zeker gaat de brandweer regionaliseren. Want regionalisering, dus schaalvergroting, maakt dat er beter kan worden gewerkt. Maar 'groter' is niet altijd 'beter' En dan nog, wat is 'beter'? In de bestuurskamer wordt hier anders over gedacht dan op de werkvloer. En waar 'groter' gemakkelijk te meten is, is 'beter' dit niet. En dus is er voer voor discussie. In de ogen van de bestuurders is 'beter' niet alleen meer efficiency maar ook 'goedkoper' en wie kan hier nou op tegen zijn? Weinig mensen, als het maar niet gepaard gaat met verlies van kwaliteit. En daar zit een probleem. Want door de regionalisatie is het steeds moeilijker om aan vrijwilligers te komen. Vrijwilligers voelen zich verbonden met de brandweer maar ook met hun eigen stad of dorp. En dus zijn voor het blussen van een brand in een vreemde stad minder vrijwilligers te vinden. Mede omdat er hoge eisen worden gesteld aan de bereikbaarheid. En hoe gek het ook klinkt in deze tijd, het zijn wel de vrijwilligers waarop de brandweer drijft. Vrijwilligers maken de organisatie.

Bij een regionalisering en professionalisering van de brandweer zal wellicht ook meer met vaste krachten moeten worden gewerkt. Maar ja, daar hangt dan wel een ander prijskaartje aan. In Almere heeft men hier iets op gevonden. Men werft vrijwilligers uit het hele land die dan een korte tijd 24 op 24 uur beschikbaar zijn. En het schijnt daar nog te werken ook. Maar voor hoe lang?  

Geplaatst in samenleving | Er zijn geen reacties

Medewerkers gevraagd!

Zondag 19 september 2010

    eric leltz

Vorige week publiceerde de Kamer van Koophandel Midden-Nederland het rapport “Medewerkers gevraagd!” . In dit rapport staan de onderzoeksresultaten naar de werkgelegenheid in de regio’s Alblasserwaard, Rivierenland, Utrecht, Heuvelrug en Gelderse Vallei.

Zoals te verwachten zal de vraag naar laaggeschoolde banen afnemen en dan specifieker in de ‘maak’ industrie. Deze sector wordt verder niet gedefinieerd maar over het algemeen vallen hieronder bedrijven met veel fysieke productie zoals in de metaalsector, de elektrotechniek en de transport. Opvallend was de geringe stijging van banen in de agro-business, toch een sector waar we in de Vallei veel van verwachten. Een tekort aan werknemers zal zich voordoen in de dienstensector zoals de gezondheidszorg en in het algemeen bij “hooggeschoolde” banen. Onderwijs vormt dus een essentiële schakel. Daar moeten alle zeilen worden bijgezet en daarom moet worden geïnvesteerd in opleidingen waar aantoonbaar werk voor is. Al moet niet te specialistisch worden opgeleid omdat uit het onderzoek ook blijkt dat werknemers flexibel moeten zijn. Van iedere toekomstige werknemer wordt creativiteit verwacht en dan past het niet als deze min of meer is klaargestoomd voor de eerste baan. Daarbij geldt ook dat het leren niet ophoudt als het werk begint. In het kader van continue leren zullen werknemer en werkgever elkaars capaciteiten en mogelijkheden constant moeten afstemmen op de eisen van de toekomst.

Bij de cijfers mag niet worden vergeten dat we kampen met een vergrijzing en vergroening. Hierdoor krimpt de beroepsbevolking. Gunstig voor de werkloosheidscijfers zeker in een periode dat het economisch tegen zit, zoals nu,  maar funest voor de werkgelegenheid in een periode van bloei. Dan is er geld onder de mensen, dan is er dus vraag en moeten er producten zijn om deze vraag te bevredigen. Dan moeten deze producten wel worden geproduceerd. En daar heb je mensen en machines voor nodig. Maar als er een tekort aan beschikbare arbeidskrachten is, stijgen de lonen omdat arbeid een schaars goed is geworden. En dan verliest Nederland haar concurrentie positie ten opzichte van landen die de toekomst beter in het vizier hadden. Daarom moeten investeringen om het aantal mensen dat kan werken te vergroten heel serieus worden bekeken. De discussie over het verhogen van de pensioenleeftijd speelt al maar ook het betrekken van mensen die nu aan de zijlijn staan hoort daarbij. Denk dan aan mogelijke (her)intreders en vroegtijdige schoolverlaters. Naast de capaciteit aan arbeidskrachten kan ook de productiviteit worden verhoogd. Dan draait het om innovatie. Dan heb je mensen nodig die creatief zijn en met vernieuwing en verandering kunnen omgaan. En die mensen kun je nu al opleiden.

   

Geplaatst in samenleving | Er zijn geen reacties

Wie last heeft moet maar verhuizen

Zaterdag 11 september 2010

 

eric leltz

  

Communiceren is nog niet zo gemakkelijk. Daarmee vertel ik niets nieuws. Ik schreef er ook al vaker over. Maar het werd weer actueel toen ik deze week vanuit drie kanten werd geconfronteerd met de al dan niet slechte communicatie vanuit het gemeentehuis. Ik schrijf bewust “al dan niet” omdat veel ook met beleving en verwachting te maken heeft en er dus niet zomaar naar een kant van het ‘communicerende vat” kan worden gewezen.

Vanuit de bewonerscommissie aan de Amsterdamseweg komen klachten over de invulling van de nieuwe bestemming van het gebouw van scholengemeenschap ‘het Streek’. De commissie voelt zich onvoldoende gehoord en vindt dat ze door de gemeente niet betrokken wordt bij de besluitvorming.

In Lunteren klaagt buurtvereniging Kimmijser over de inrichting van het gebied rond de Poelakker. Er is dan wel een informatiebijeenkomst georganiseerd maar hier was volgens de bewoners “alleen ruimte voor eenrichtingsverkeer vanuit de gemeente” laat staan dat meningen en argumenten van de bewoners in de besluitvorming werden betrokken. Bij de bewoners leeft het gevoel dat de gemeente haar plannen er gewoon doordrukt.

Tot slot zijn de agrariërs uit het buitengebied boos op wethouder Kremers omdat zij vinden dat hij “onvoldoende rekening houdt met hun specifieke belangen”. Al valt tussen de regels ook te lezen dat deze wethouder, al of niet gedwongen door de bezuinigingen, wat strakker de teugels aantrekt waar de vorige wethouder “ambtenaren tegenhield om dwangsommen te innen”.

Het heeft allemaal te maken met het managen van verwachtingen. Wat verwacht de een van de ander. En die verwachtingen kunnen hoog gespannen zijn als je niet duidelijk bent. En je bent niet duidelijk als je bijvoorbeeld verzuimd om aan te geven wat de speelruimte is, of welke bevoegdheid er zijn of op welke termijn iets speelt. En door het belang van de ander onvoldoende te onderkennen, wordt er niet altijd aan gedacht om de ander ook te informeren. En als er al wordt geïnformeerd, is er huivering omdat je in het besluitvormingsproces niet alles op ieder moment weet en er dus onzekerheid is. Bijvoorbeeld in het geval van “het Streek” omdat je nog met potentiële gebruikers van het pand om de tafel moet zitten om de financiële voorwaarden te bespreken. En als de verwachting is dat een informatieavond er is om alle onzekerheid weg te nemen, worden geopperde ideeën al snel gezien als uitgewerkte plannen. Bewoners hebben behoefte aan zekerheid maar dat kan de gemeente niet op ieder moment geven. Zij kan en moet wel duidelijkheid geven.  

Communiceren is dus lastig. Maar dat betekent nog niet dat we ons hier bij neer moet leggen. Want waar mensen er samen niet uitkomen worden tegenstellingen alleen maar uitvergroot. Dit bleek ook bij de Amsterdamseweg waar de wethouder zei dat “wie last heeft maar naar Australië moet verhuizen” en de bewoners vinden dat ze “gewoon dom worden gehouden”.

Iedere dag geeft weer een nieuwe kans om beter te communiceren. Kijk dus eens vaker door de bril van de ander en maak een onderscheid in zekerheid en duidelijkheid.    

    

Geplaatst in samenleving | Er zijn geen reacties
<< 567891011[12]13 >>

Archief



Rubrieken


Made by DeeWeeDee