Eric Leltz  RSS feed    

The Lion Sleeps Tonight

Zondag 20 oktober 2024

Eric Leltz
In 1982 stond het nummer ‘The Lion Sleeps Tonight’ in de uitvoering van de Britse studiogroep Tight Fit, twee weken bovenaan de Nederlandse top40. Dit is een cover, het origineel met de titel ‘Mbube’, komt uit 1939 en is geschreven door de Zuid-Afrikaan Solomon Linda. Hij nam het nummer met zijn groep the Evening Birds ook als eerste op.

Klassieker

‘The Lion Sleeps Tonight’ maakte een lange reis om een klassieker te worden. Aanvankelijk bleef het succes beperkt tot Zuid-Afrika. Dat veranderende toen de Amerikaanse musicoloog Alan Lomax het lied ontdekte en zijn vriend Pete Seeger tipte. Pete was zanger en gitarist van de groep the Weavers en die groep nam het nummer in 1951 op onder de titel ‘Wimoweh’. Zij dachten echter dat het nummer een traditional was en daarom werd Solomon Linda, de oorspronkelijke componist van het nummer, niet vermeld als auteur. Een vergissing met grote gevolgen. De uitvoering van the Weavers werd een redelijk succes maar dat succes voor het lied werd nog groter toen de groep the Tokens het nummer in 1961 opnam. Zij gaven het lied de titel ‘The lion sleeps tonight’ en die versie stond dertien weken in de Amerikaanse top40 waarvan drie weken op nr1. Daarna is het lied door veel artiesten opgenomen. Onder hen Miriam Makeba, Ladysmith Black Mambazo, het Kingston Trio én dus ook Tight Fit. Het lied is ook te horen in de Disney tekenfilm ‘The Lion King’ uit 1994. 

Auteursrechten 

Omdat het nummer bij de eerste Amerikaanse opname niet is toegeschreven aan componist Linda, kreeg deze dus ook geen royalties. En die waren inmiddels aardig opgelopen. In 2000, schreef de Zuid-Afrikaanse journalist Rian Malan een artikel over dit onrecht. Alleen al het gebruik van het nummer in de Disney film ‘The Lion King’ levert $15 miljoen aan auteursrechten op. Het artikel was in 2002 aanleiding voor regisseur Francois Verster om de documentaire ‘A Lion's Trail’ 'A te maken. Hij won er een prestigieuze Emmy mee. Deze aandacht voor de auteursrechten over het nummer was weer aanleiding om opnieuw naar deze rechten te kijken. Dit leidde in 2004 tot een rechtszaak waarbij uiteindelijk een deel van de royalties werd toegewezen aan de drie dochters van de inmiddels overleden componist Solomon Linda.

Geplaatst in Schoolbank | Er zijn geen reacties

‘t Schaep met de 5 pooten

Woensdag 09 oktober 2024

Eric Leltz

't Schaep met de 5 pooten’ was een Nederlandse televisieserie, uitgezonden door de KRO tussen 24 oktober 1969 en 8 mei 1970. De oorspronkelijk serie bestond uit slechts acht afleveringen. Maar dat was voldoende om een blijvende indruk achter te laten. 

De serie ging over het wel en wee rond het Jordaanse café ‘’t Schaep met de vijf pooten’ waar kroegbaas Kootje de Beer en zijn stamgasten in grote en kleine problemen verzeild raakten en hier, met de nodige hilariteit, passende oplossingen bij bedachten. De hoofdrollen waren voor Piet Römer als kroegbaas Kootje, Adèle Bloemendaal als zijn buurvrouw Doortje Lefèvre en Leen Jongewaard als stamgast Lukas Blijdschap. 

Schrijvers van de serie waren Eli Asser voor het verhaal en Harry Bannink voor de muziek. Die muziek was erg succesvol want drie van de nummers uit de serie vonden moeiteloos hun weg naar de top40 in Nederland. Die liedjes waren ‘We zijn toch op de wereld om mekaar te helpen, niewaar?’, de tweede Veronica Alarmschijf en de eerste Nederlandstalige. Het nummer stond vanaf 15 november 1969 tien weken in de top40 en kwam tot nr6. De opvolger was nog succesvoller. ‘‘t zal je kind maar wezen’ stond vanaf 3 januari 1970 elf weken in de top40 en kwam tot nr5. Daarna kwam nog ‘Als je mekaar niet meer vertrouwen kan’. Die single stond vanaf 28 maart 1970 vier weken in de top40 en kwam tot nr16.

Aan het einde van het televisieseizoen 1969/1970 won de serie de prestigieuze Gouden Televizier ring. 

Vanaf 2006 kwam er een remake op televisie. De plaats van handeling was toen niet meer het gezellige Jordaanse café maar een camping aan de Noord-Hollandse kust, een pension aan de Spaanse kust en een cruiseschip op de Rijn. Ook kwam er nog een theater versie. Maar het ontwapenende  van de eerste serie was verdwenen en bij de remakes draaide het meer om nostalgie.

Wat is jouw herinnering aan ‘'t Schaep met de 5 pooten’? En ken jij die liedjes nog?

Geplaatst in Schoolbank | Er zijn geen reacties

Je t’aime… moi non plus

Vrijdag 04 oktober 2024

Eric Leltz
In 1969 was het nummer ‘Je t'aime... moi non plus’ van Serge Gainsbourg en Jane Birkin niet weg te denken uit de soundtrack van die zomer. De single stond dat jaar 29 weken in de top40 en werd net geen nummer 1 hit. The Beatles staken daar met ‘The ballad of John and Yoko’ een stokje voor. 

Serge Gainsbourg had het nummer ook geschreven. Hij had zijn sporen als componist al ruimschoots verdiend. Zo schreef hij bijvoorbeeld ‘Poupée de cire poupée de son’, waarmee France Gall in 1965 voor Luxemburg het Eurovisie Songfestival won. Jane was actrice en kwam uit Groot-Brittannië. 

‘Je t’aime… moi non plus’ werd een internationale hit ondanks, of wellicht juist door, een boycot vanwege de te expliciete seksuele toespelingen. In een aantal landen werd dan ook een sticker op de hoes geplakt waarop stond dat de single niet mocht worden verkocht aan jongeren onder de 21 jaar. Ook werd gefluisterd dat Jane en Serge bij de opname in de studio daadwerkelijk de liefde bedreven. Zelfs in het destijds voor Europese artiesten redelijk gesloten Groot-Brittannië, werd het nummer een hit. Het kwam daar zelfs op nr1 en Serge werd daarmee de eerste Fransman met een Britse nr1 hit.

Aanvankelijk werd het nummer uitgebracht op het Philips label maar dit gaf toch wat problemen aan de directietafel. Het brave Philips wenste niet geassocieerd te worden met het nummer. Daarom werd de single door Philips uit de handel genomen én opnieuw uitgebracht op Fontana, een sublabel van Philips. Dan was de link met Philips tenminste niet meer zichtbaar. 

Jane Birkin was niet de eerste waarmee Serge het nummer opnam. Al in 1967 stond hij in de studio om het nummer met actrice, fotomodel én zangeres Brigitte Bardot op te nemen. Brigitte was ook degene die Serge aanspoorde om het nummer te schrijven toen zij hem vroeg "het mooiste liefdeslied aller tijden” te componeren. Alleen kon Gunter Sachs, de toenmalige echtgenoot van Brigitte, de opname van ‘Je t'aime... moi non plus’ niet echt waarderen. Om niet teveel spanning op haar huwelijk te zetten werd de opname niet uitgebracht. Pas in 1986 kwam de versie van Brigitte Bardot en Serge Gainsbourg alsnog op de markt.

In 1974 werd ‘Je t’aime… moi non plus’ in de versie van Jane Birkin en Serge Gainsbourg opnieuw uitgebracht en ook toen werd het een top10 hit. Serge is in 1991 op 62-jarige leeftijd overleden. Jane is in 2023 overleden. Zij werd 76 jaar. 

Geplaatst in Schoolbank | Er zijn geen reacties

Earth and Fire

Donderdag 26 september 2024

Eric Leltz
In de jaren zeventig kon je in de Nederlandse muziekwereld niet om Earth and Fire heen. Maar ook in het buitenland was de groep behoorlijk succesvol. 

Earth and Fire kwam uit de omgeving van Den Haag. De voornaamste bandleden waren de tweelingbroers Gerard en Chris Koerts. Zij componeerden de muziek en speelden respectievelijk keyboard en gitaar. Daarnaast was natuurlijk een opvallende rol weggelegd voor zangeres Jerney Kaagman.

De eerste hit van de groep is ‘Seasons’. In tegenstelling tot al hun volgende nummers schreef de groep dit nummer niet zelf. De componist is George Kooymans, gitarist en componist van de eveneens Haagse band Golden Earring. Begin 1970 bereikte ‘Seasons’ een tweede plaats in de top40. Dat was een goede binnenkomer én een fraai visitekaartje voor wat nog zou komen. Tussen 17 januari 1970 en 11 juni 1983 had de groep 18 top40 hits waarvan twee ook op nr1 kwamen. In 1972 stond ‘Memories’ twee weken op nr1. In 1979 stond ‘Weekend’ drie weken op nr1. Dit nummer was wel meteen de laatste top10 hit voor de groep. Hierna stonden de groep nog vijf keer in de top40. Hun laatste top40 hit was ‘The two of us’ uit 1983. 

Het bleef voor de groep niet alleen bij singles. Hun album ‘Song of the Marching Children’ uit 1971 was een van de eerste conceptalbums waarbij één thema centraal stond. Dit album was gestoken in een fraaie geïllustreerde hoes. Ook werd op dit album, zeer uitzonderlijk voor de Nederlandse popmuziek destijds, gebruik gemaakt van een mellotron. Dit is een elektrisch toetsinstrument waarbij het geluid geproduceerd wordt door middel van op magneetbanden vastgelegde geluidsfragmenten.

De broers Koerts zijn inmiddels overleden. Gerard is in 2019 overleden. Hij werd 71 jaar. Zijn broer Chris is in 2022 overleden en werd 74 jaar. Jerney Kaagman leeft nog en is 77 jaar. 

Geplaatst in Schoolbank | Er zijn geen reacties
<< [1]234567 >>

Archief



Rubrieken


Made by DeeWeeDee