In tegenstelling tot de Kerst zijn er over andere feestdagen maar weinig liedjes geschreven. Toch heeft ook ooit een liedje over Pinksteren in de top40 gestaan. Dat was in 1967 met ‘Op een mooie pinksterdag’ gezongen door Leen Jongewaard en André van den Heuvel. Zij waren meer acteurs dan zangers en het nummer kwam dan ook uit een musical. Niet uit ‘Ja zuster Nee zuster’ zoals vaak wordt gedacht, maar uit ‘Heerlijk duurt het langst’. Deze verwarring is niet zo verwonderlijk want beide musicals zijn geschreven door Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink. Alleen ‘Ja zuster Nee zuster’ is geschreven voor de televisie en ‘Heerlijk duurt het langst’ voor het theater. 

'Op een mooie pinksterdag’ is een melancholisch lied waarin de heren Jongewaard en van den Heuvel mijmeren over het verleden toen ze nog, op een mooie pinksterdag, met hun dochtertje aan de hand door het park liepen om madeliefjes te plukken en eendjes te voeren. Maar het kindje wordt een kind en de heren beseffen dat het kind steeds meer haar eigen haar weg gaat en niet altijd meer luistert. Nu laat ze vader, op een mooie pinksterdag, ook nog helemaal alleen. Het lied eindigt met de wens “Ik wou dat ik nog één keer met mijn dochtertje aan het handje lopen kon, Op een mooie Pinksterdag samen in de zon”. 

Eigenlijk kun je het nummer zien als een grote les in bewustzijn waarbij je pas achteraf beseft hoe speciaal sommige momenten zijn die zo normaal lijken zoals bijvoorbeeld een wandelingetje in het park met je dochtertje. 

De single was een groot commercieel succes en stond bijna een half jaar in de top40 en bereikte ook de top10. 

In 1991 is het nummer nog gecoverd door Rick de Leeuw, zanger van Tröckener Kecks, en de in 2022 overleden Jan Rot. Dat werd echter een minder groot commercieel succes in vergelijking tot het origineel. 

Dit jaar, op 30 juli, wordt de Britse zangeres en componiste Kate Bush 65 jaar. Een goede gelegenheid om de carrière van Kate eens te doorlopen. 

Kate was er al vroeg bij. In 1974, op haar zestiende, kreeg ze een platencontract maar voor haar eerste album was het nog even wachten. Dat album, ‘The Kick Inside’, kwam in 1978 uit. Maar Kate had niet stil gezeten want alle nummers van het album zijn door haar in de tussentijd zelf geschreven. Deze nummers vallen op door een experimentele afwijkende stijl en door Kate’s aparte iele zangstijl. Het eerste top40 succes voor Kate was ‘Wuthering heights’ ook uit 1978, een nummer van haar debuutalbum. Voor dit nummer liet Kate zich inspireren door het gelijknamige boek van Emily Brontë. Emily is net als Kate ook geboren op 30 juli maar dan in het jaar 1818. In haar eigen Groot Brittannië stond Kate er vier weken mee bovenaan de hitlijst. In Nederland werd de single een top10 hit. Kate ging ook optreden. In de periode 1978-1979 toerde ze door Europa met haar ‘The Tour Of Life’ show. En daarbij viel meteen Kate’s opvallende mime-achtige manier van dansen op.

Binnen het jaar na het verschijnen van haar debuutalbum ‘The Kick Inside’, kwam Kate alweer met een nieuw album. Ook dit album, ‘Lionheart’, wist zonder moeite de weg naar de fans te vinden. Op dit album staat ook de hitsingle ‘Hammer horror’. Na ‘Lionheart’ nam Kate steeds ruim de tijd om nieuwe albums uit te brengen. Wel bleef ze af en toe de top40 bezoeken. Zo stond ze in 1980 in de lijst met ‘Babooshka’ en ‘Army dreamers’, in 1985 met ‘Running up that hill’ en ‘Cloudbusting’ en in 1986 samen met Peter Gabriel met ‘Don’t give up’. Na het album ’The red shoes’ uit 1993 werd het stil rond Kate. Pas in 2005 kwam een nieuw album van haar uit. Dit album, ‘Aerial’, werd natuurlijk ook weer een succes. Daarna bleef het wéér stil, tot het jaar 2011. Maar dat was wel een zeer productief jaar voor Kate want toen bracht ze twee albums uit: ‘Directer’s cut’ en ‘50 words for snow’. Vanaf dan bleef het op muziekgebied stil rond Kate. Vorig jaar kwam haar nummer ‘Running up that hill’ uit 1985 nog wel onder de aandacht van een jonge generatie omdat het werd gebruikt in de Netflix-serie ‘Stranger things’.

Wie weet komt Kate dit jaar ineens weer met een nieuw album. En wat is jouw favoriete nummer van Kate?

De laatste zondag van oktober komt er aan. En dat betekent ‘Wintertijd’, dus de klokken moeten weer worden verzet! Maar hoe zat het ook al weer? Moeten de klokken nu vooruit of achteruit? Er zal vast wel een ezelsbruggetje voor zijn. 

In de top40 heeft nooit een nummer gestaan met de titel ‘Wintertijd’. In 1972 kwamen de Makkers niet verder dan de tipparade. Hun door Pierre Kartner geschreven ‘Wintertijd’ ging overigens over het winterseizoen en niet over de zomer- en wintertijd. Die Makkers hadden wel wat met seizoenen want in de zomer van 1972 stonden ze in de top10 met ‘Zomerzon’.

In de top40 heeft wel één keer een nummer met de titel ‘Wintertime’ gestaan. Dat was een single van de Nederlandse symfonische rockgroep Kayak. En bij hen ging het ook niet over de overgang van zomertijd naar wintertijd. Dat zou ook getuige van een vooruitziende blik bij de tekstschrijver want het nummer komt uit 1974 en de zomertijd/wintertijd is pas in 1977 ingevoerd. Bij Kayak gaat het wel over het winterseizoen en dan speciaal over een mooie koude strenge winter met kortere dagen en neer dwarrelende sneeuwvlokken. Het nummer kwam op 28 september 1974 binnen in de top40, stond er 5 weken in en kwam uiteindelijk tot nr30. 

‘Wintertime’ is geschreven door de groepsleden Pim Koopman en Cees van Leeuwen, respectievelijk de drummer en de bassist. Pim Koopman is tot aan zijn dood in 2009 werkzaam gebleven in de muziek maar Cees van Leeuwen heeft een ander parcours gelopen. Hij ging studeren en rondde twee universitaire studies af: in de culturele antropologie en in rechten. Cees werd advocaat, auteur en kortstondig politicus. Van 22 juli 2002 tot 27 mei 2003 was hij namens de LPF staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. Na zijn politiek avontuur werd hij juridisch adviseur. Maar de muziek bleef trekken en in 2007 werd hij manager van zangeres Anouk en die zong ooit ‘Lente’, met de zin “Ja, we krijgen weer een uur erbij”.

En nu weet ik het ezelsbruggetje ook weer: in het voorjaar zet je de klok vooruit, en in het najaar achteruit. 

En of we het nu willen of niet, de zomer loopt op zijn eind en de herfst komt er aan. In de muziek worden de jaargetijden natuurlijk ook bezongen maar in tegenstelling tot de winter, de lente en de zomer, komt de herfst er, en zeker in de top40, maar bekaaid vanaf. De winter wordt bijvoorbeeld bezongen in ‘Hazy shade of winter’ van the Bangles uit 1988 en ‘Winter in America’ van Doug Ashdown uit 1978. De lente in ‘Het is altijd lente in de ogen van de tandartsassistente’ van Peter de Koning uit 1995 en ‘Spring’ van Nigel Kennedy uit 1990 en de zomer in ‘Het is weer voorbij die mooie zomer’ van Gerard Cox uit 1973 en ‘Het werd zomer’ van Rob de Nijs uit 1977. En de herfst? In de top40 wordt dit jaargetijde maar twee keer bezongen: in ‘Autumn almanac’ van the Kinks uit 1967 en in ‘Forever Autumn’ van Justin Hayward en Jeff Wayne uit 1978. En vooruit, ook nog in ‘Spring, Summer, Winter and Fall’ van Aphrodite’s Child uit 1970. 

'Forever Autumn’ is een nummer van de Britse muzikant Jeff Wayne en Moody Blues zanger Justin Hayward. De single stond in 1978 in de top40 en kwam tot nummer 22. Jeff Wayne is een van de schrijvers van het nummer en het lied stond ook op Jeff’s debuutalbum ‘Jeff Wayne's Musical Version of The War of the Worlds’ uit 1978. Een van de andere nummers op dit album is de top10-hit ‘The Eve of the War’. Jeff’s album is een conceptalbum en vertelt, afgewisseld met passende muziek, het verhaal van de roman ‘The War of the Worlds’ van H.G. Wells uit 1898. Het album heeft daardoor meer het karakter van een hoorspel. Het verhaal van ‘The War of the Worlds‘ gaat over een invasie in Groot-Brittannië van buitenaardse wezens. De verteller op het album is acteur Richard Burton. Naast Justin Hayward werken aan het album mee Phil Lynott van Thin Lizzy, Julie Covington bekend van ‘Don't cry for me Argentina’ uit 1977, Chris Thompson van Manfred Mann's Earth Band en de destijds in Groot-Brittannië zeer populaire zanger en acteur David Essex.

Om het album te promoten werd een versie van het album met speciale geluidseffecten geleverd aan radiostations. Dit speciale album vormde de basis voor een Nederlandstalige versie van ‘The War of the Worlds‘. Deze versie, een productie van omroep Veronica, werd op 30 oktober 1978 uitgezonden op radiozender Hilversum 1. Deze uitzending bracht minder opschudding dan de Amerikaanse hoorspelversie van het oorspronkelijk boek door Orson Welles in 1938. Toen hadden veel luisteraars niet door dat de invasie fictie was en brak paniek uit. De stemmen in de Nederlandstalige versie waren van Jan van Veen als de verteller, Peter Koelewijn als de predikant, Willem Duyn als de soldaat en Patricia Paay als Beth. 

Tot slot een link naar de digitale tijd. Er bestaat een computerspel ‘Jeff Wayne's The War of the Worlds’. Het zal niet verbazen dat het album van Jeff Wayne uit 1978 de inspiratie vormde voor dit spel.