De “Green Deal” is een plan dat de economische crisis en de klimaat crisis vanuit europees perspectief aanpakt. Vanuit dit perspectief zijn er concrete maatregelen op landelijk en gemeentelijk niveau uitgewerkt. Samenwerken is dan de kracht van Europa.

Door de crisis worden nog maar weinig nieuwe investeringen gedaan en ontstaat er minder werkgelegenheid. De Green Deal vraagt om een investering van 500 miljard Euro in groene technieken in 5 jaar. Dit zorgt voor 5 miljoen banen. 

De "Green Deal" is een goed onderbouwd plan waarbij regeringen, ondernemers, burgers en politici in heel Europa de komende vijf jaar investeren in groene technieken als elektrische auto's, windmolens, zonnepanelen, isolerende bouwmaterialen, energieneutrale gebouwen en zuinige hogesnelheidslijnen.

Op europees niveau kunnen de volgende maatregelen worden genomen:

·          Hogere CO2-eisen aan auto´s

·          Efficiëntie-eisen aan elektrische apparaten

·          Eisen aan de energieprestatie van gebouwen

·          Investeren in duurzame energie

·          CO2-norm voor energiecentrales

·          Meer groene kredieten van de Europese Investeringsbank

Op Nederlands niveau kunnen de volgende maatregelen worden genomen:

·          Groen wonen faciliteren

·          Groen consumeren en produceren ondersteunen

·          Groen licht voor straatverlichting, verkeerslichten en scheepvaartseinen

·          Feed-in tarief invoeren

·          Windenergie promoten, ook op zee

·          Investeren in openbaar vervoer zoals lightrail

·          Groen reizen onder de aandacht brengen

·          Mogelijkheden voor de elektrische auto ondersteunen

·          Promoten van de fiets en het ontwikkelen van fietsroutes en parkeergelegenheid

Naast deze duurzame maatregelen zijn er ook sociale, structurele en bezuinigingsmaatregelen opgesteld. Voorbeelden zijn investeringen in verpleeghuizen en gehandicaptenzorg, invoering van een 5^de belastingschijf waarbij de solidariteit van de hogere inkomens zichtbaar wordt gemaakt en inkomensafhankelijke kinderbijslag, . Zie hiervoor het pamflet Green Deal 2.0

De 5 miljoen banen komen tot stand door investeringen uit het Europese budget, en door investeringen door bedrijven en nationale overheden. De banen worden gecreëerd door projecten in de huizenbouw en isolatie, het plaatsen van windmolens, het ontwikkelen van energiezuinige apparaten, het vergroenen van de landbouw, het investeren in openbaar vervoer, door het verplaatsen van transport van de weg naar het spoor en het water en het ontwikkelen en produceren van schonere auto´s.

Denk groot, denk groen en teken daarom de petitie op: http://energie.groenlinks.nl/petitie . Hiermee geef je aan dat er werk moet worden gemaakt van het investeren in een brede groene economie.

De Mexicaanse overheid heeft vandaag alle scholen in de hoofdstad gesloten vanwege de uitbraak van de varkensgriep. Oorzaak van deze griep is een virus dat oorspronkelijk alleen bij varkens voorkwam maar het virus is inmiddels zodanig gemuteerd dat het ook kan worden overgebracht van mens op mens. Door de intensieve veehouderij is de kans op dit soort uitbraken enorm toegenomen. Ook in Nederland hebben we daar helaas al ervaring mee opgedaan. Desondanks worden nog steeds plannen gepresenteerd voor het ontwikkelen van bijvoorbeeld varkensflats.

De fundamentele problemen van de intensieve veehouderij gelden natuurlijk evengoed voor de varkensfabrieken: dieren worden gereduceerd tot dingen en het systeem schaadt het milieu. Kern van de varkensflats is om zoveel en zo goedkoop mogelijk vlees te produceren. Het zijn op winst georiënteerde bedrijven. Ruimte is schaars dus daar wordt op bezuinigd. Gevolg is dat dieren op elkaar worden gepakt met weinig direct daglicht, geen buitenuitloop, staartenbranden, tandenslijpen en weinig wroetgelegenheid. De hoge concentratie van varkens is een ideale kraamkamer van dierziekten. Om risico’s hierop te verkleinen wordt antibiotica gebruikt. Maar het overdadig gebruik van antibiotica leidt tot resistente bacteriën die weer gevaarlijk zijn voor de mens. De berichten uit Mexico zijn hier een sprekend voorbeeld van.  Een ander probleem vormt het voer voor de dieren. Het benodigde veevoer wordt grotendeels geïmporteerd uit het buitenland. Voor het voeren van de Nederlandse veestapel is een gebied nodig dat twee en een half keer zo groot is als Nederland. Vooral in ontwikkelingslanden gaat dit gepaard met vernietiging van de natuur, milieuvervuiling, sociale misstanden als het verjagen van kleine boeren en illegale praktijken. Mest is veruit de grootste afvalstroom die uit de varkensflat komt. De mest kan worden vergist zodat er energie mee kan worden geproduceerd. Maar voor een efficiënte vergisting is voor iedere kilo mest een kilo organisch materiaal nodig. En dit moet dus wel worden aangevoerd. Bovendien is de hoeveelheid energie die nodig is voor het gehele productieproces van het varkensvlees 25 keer zo groot als de energie die kan worden opgewekt.

De problemen van de bio-industrie moeten fundamenteel worden aangepakt. Nu richt deze industrie zich voornamelijk op de onderkant van de markt en produceert veel vlees voor een kleine prijs: de kilo knallers. Het zou goed zijn als in de kostprijs ook de maatschappelijke kosten van milieuvervuiling en dierziekten worden meegenomen. Een omschakeling van bulkproductie naar kwaliteitsproductie met aandacht voor mens, dier en milieu biedt de sector betere toekomstkansen. Dus terug naar de kwalitatieve veehouderij. En ja, die is kleinschalig en beter passend bij een land met de omvang van Nederland. Zolang we echter accepteren dat landbouwproducten tegen afbraakprijzen moeten worden geproduceerd blijven de varkensflats in beeld.

Heeft u al gegeten? Hier heb ik een culinaire tip waar u de rest van uw leven andere bewoners van de aarde een groot plezier mee kunt doen.

Het is vandaag “dag van de aarde”. Een moment om stil te staan bij het ‘huis waarin we wonen’ en hoe we daarmee omgaan. Natuurlijk, het is al veel gezegd en geschreven en we zouden het allemaal moeten weten: het gaat niet goed met de aarde. Zonder volledig te zijn noem ik als negatieve voorbeelden luchtvervuiling, opwarming van de aarde en teveel afval. En alles hangt met elkaar samen zodat de problemen al snel zo groot lijken “dat we er als individu toch niets aan kunnen doen”. Maar als we zo beginnen wordt natuurlijk nooit de eerste stap gezet. De kunst is om ons dagelijkse denken te doorbreken want de aarde of beter het systeem van de aarde inclusief de zon, biedt mogelijkheden genoeg. De zon geeft in principe voldoende energie om aan de behoefte op aarde te voldoen. Ook heeft de aarde voldoende gronden om voedsel te produceren voor de mensen die er op wonen. Maar de gronden worden niet altijd efficiënt gebruik. De grond wordt ook gebruik om veevoer te produceren. En niet om dat we zo begaan zijn met de dieren maar omdat de dieren moeten worden vetgemest zodat ze daarna geslacht kunnen worden om te eten. En dan heb ik het in verband met de vleesproductie alleen nog maar over het gebruik van de landbouwgronden maar ik kan ook stilstaan bij de hoeveelheden water die hier voor nodig zijn, de mestoverschotten, de CO2 uitstoot van de dieren, de noord/zuid verhoudingen en allerlei dierziekten. Voor veel mensen is het eten van vlees een normale zaak en dus niet iets om bij stil te staan. Dat hoort er bij en dat doen we al jaren. Maar als je wel stil staat bij wat daar allemaal voor moet worden gedaan besef je wellicht dat het ook wel met een onsje minder kan.

Dus in plaats van te zeggen dat de problemen ons boven het hoofd groeien, kunnen we ook het heft in handen nemen en bijvoorbeeld vandaag al beginnen door een dag in de week geen vlees te eten.  

Vandaag was ik op werkbezoek in Heerhugowaard en in Wageningen. Ik heb daar twee warmtecentrales die midden in een woonwijk liggen bezocht. In Heerhugowaard worden 2250 woningen verwarmd en in Wageningen 750. In Ede komt ook een dergelijke centrale en dan gaat het om 1500 woningen.

Er is in Ede nogal wat commotie over de huidige tijdelijke warmtecentrale in Kernhem en dan is het goed om eens te kijken hoe andere gemeenten omgaan met een warmtecentrale in een woonwijk. Beide centrales zijn in eigendom van Nuon die ook de centrale in Ede gaat beheren. Van Nuon kreeg ik een toelichting inclusief rondleiding. In Heerhugowaard leek de centrale wel op een kasteel inclusief slotgracht. Het zag er allemaal mooi uit en de controles worden ook volgens het boekje uitgevoerd. Klachten uit de buurt waren er volgens de beheerder in Heerhugowaard eigenlijk niet of het moet de geringe condensvorming zijn en de groene aanslag in de gracht rondom de centrale. Omdat ik er aan hecht om dan ook maar de andere kant van het verhaal te horen heb ik bij een paar huizen aangebeld. Daar kreeg ik toch een iets ander beeld. De condens zorgt in de winter voor een spekglad wegdek van de parkeerplaats naast de centrale. Ook had men in de buurt vaak last van geïrriteerde ogen en rook men de afvoerdampen. Dit laatste punt was inmiddels verholpen omdat de schoorsteen hoger is gemaakt. Maar vertelde de bewoner “als u een straat verder gaat vragen dan hoort u nu daar de klachten die wij eerst hadden”. De vertegenwoordiger van Nuon gaf overigens aan dat de schoorsteen al bij het ontwerp hoog was. Pas later vertelde hij dat de schoorsteen is aangepast. Wellicht is het antwoord in eerste instantie gegeven uit onwetendheid, maar dit draagt natuurlijk niet bij aan het vertrouwen tussen buurt en Nuon. De bewoners in Wageningen waren positiever. Hooguit was er af en toe irritatie in de ogen.

Opmerkelijk was dat er bij Nuon dus eigenlijk geen klachten bekend zijn terwijl de bewoners die wel hebben. Het vermoeden van de vertegenwoordiger van Nuon is dat de klachten wel bij de gemeente zijn ingediend maar dat ze dus nooit zijn doorgestuurd. Hij vond het echter niet op de weg van Nuon liggen om allerlei rapporten over de centrale openbaar te maken en om te vragen naar de klachten. De bewoners in Heerhugowaard hebben het gevoel dat ze buitenspel worden gezet en niet alle informatie krijgen. Precies het gevoel dat de bewoners in Kernhem ook hebben. Jammer, want de gegevens zijn vaak wel bekend en horen ook openbaar te zijn. Ook is een warmtecentrale in een woonwijk helemaal niets nieuws en zou dus ook gewoon veilig moeten kunnen functioneren. Dat zowel gemeente als Nuon niet pro-actief hun gegevens aan elkaar doorgeven en met de bewoners delen is natuurlijk niet handig. Hiermee suggereer je wat achter te houden en geeft het voeding aan speculatie en misverstanden. Zo vertelde een bewoner in Heerhugowaard dat hij de centrale niet in mocht terwijl de beheerder van Nuon spontaan aanbod om meteen te gaan kijken.   

Het lijkt me dan ook geen kwestie van onwil maar meer van onvermogen om met elkaar te communiceren. Kijk over de muren van je eigen organisatie heen en kijk naar wat anderen van je verwachten en speel daar vervolgens op in. Dat heet in het jargon “managen van verwachtingen”. Laat dat een les zijn voor de gemeenten en Nuon.