Eric Leltz  RSS feed    

Slappe knietjes

Woensdag 09 januari 2019

Eric Leltz

De jaarwisseling was weer als vanouds: er was vuurwerkschade, er werden hulpverleners bekogeld en er vielen gewonden en zelfs doden. In Den Haag ontstond een waar inferno omdat een metershoge brandstapel ongecontroleerd kon afbranden.

Over die brandstapel hadden de bouwers afspraken gemaakt met het Haags gemeentebestuur maar bij de bouw waren ze die volstrekt vergeten. Het gemeentebestuur constateerde dit wel maar deed dit veel te laat en had niet meer het lef om adequaat in te grijpen. De brandstapel die een paar jaar geleden in het leven is geroepen om geweld te voorkomen bleek zich zomaar te hebben ontpopt als een ‘Paard van Troje’ dat juist geweld oproept. Het gemeentebestuur blonk niet uit in daadkrachtig optreden en liet zich liever leiden door angst. De brandstapel is traditie en tradities raken aan de identiteit van mensen. Maar aan tradities kun je je ook behoorlijk vertillen. En dan is het in bestuurlijk Nederland gewoonte om maar stil te blijven zoals ook de zwarte pieten discussie laat zien.

Dit soort ‘bestuur van de slappe knietjes’, zie je steeds vaker. Bestuurders duiken weg als het lastig wordt. Dan mogen de mensen het zelf uitzoeken. Onder het mom van de participatie maatschappij zijn die dat toch al enige jaren gewend. Dat gaat heel vaak goed, maar soms dus ook niet. Door deze lakse bestuurlijke houding is er een groeiende afstand ontstaan tussen bestuurders in de systeemwereld en ‘het volk’ in de leefwereld. Geen wonder dat wanneer bestuurders een beroep doen op vertrouwen dat zelden in goede aarde valt. Door dit afschuiven en weglopen worden bestuurders steeds onzichtbaarder en ontnemen zij zichzelf een mogelijkheid om gerespecteerd te worden. Daardoor verliezen zij steeds meer gezag. En waar minder gezag is, is ook minder ontzag. En zo leggen bestuurders de rode loper uit voor de gele hesjes.

Geplaatst in raadsledennieuws | Er zijn geen reacties
 

Archief



Rubrieken


Made by DeeWeeDee