Eric Leltz  RSS feed    

Stadsdichter

Zaterdag 21 april 2012

marieke van leeuwen

Afgelopen week is Arjan Keene uitgeroepen tot stadsdichter van Ede. Vele steden gingen ons hierin voor. In Dordrecht is Marieke van Leeuwen stadsdichter. Van haar hand is bovenstaand gedicht "Als er niets is". Goed dat Ede nu ook een stadsdichter heeft. In de raadsvergadering van 9 november 2006 hield ik hier al een pleidooi voor. Dat ging toen als volgt:

Ik was laatst in Antwerpen en las daar op gebouwen gedichten van de stadsdichter van vorig jaar Ramsey Nasr. Ook Nijmegen, Venlo en Lelystad hebben al een stadsdichter. Er moet toch iemand te vinden zijn die als onbezoldigd stadsdichter door het edese leven wil gaan. En volgens mij hoeven we ook niet zo ver te zoeken. Was er in de vorige raadsperiode niet een raadslid die ook af een toe een gedichtenbundel in eigen beheer uitgaf? En in PvdA kringen is het al heel gewoon om je gevoelens in de vorm van een limerick te verwoorden.

Ik wil ook graag een duit in het zakje doen en daarom hier mijn proeve van bekwaamheid.

En daar stond een trap zomaar in het Otterlose zand

Recht omhoog nog steiler dan de steilste berg en

Jij lachte naar mij, ik nam jouw hand

En samen zagen we, trede voor trede

Langzaam het ontluiken van Ede

En enthousiast riepen we beiden

“Daar ligt de stad, daar de dorpen en daar de heide”

Als een prinses, in haar bedstee, omringt door dwergen

En jij wees naar een soort paleis boven een straat

En we zagen zonnepanelen, en een beursvloer en mensen

Maar wacht, zei ik enigszins verbaasd: “ik herken ze”

“Daar, dat is het college en daar zit de raad”

En nu hoorde ik ze ook praten

Over elan, over evenwicht en over duurzaam Ede

Over kosten, over subsidies en ook over baten

toen werd ik wakker en stond weer in het heden

Geplaatst in cultuur | Er zijn geen reacties

Niet alleen kijken door de financiële bril

Vrijdag 10 december 2010

 eric leltz

Deze week kwamen de tweede kamer fracties van het CDA en GroenLinks met een wetsvoorstel om werknemers zeggenschap te geven over hun werktijden. Een goed initiatief en belangrijk in het licht van het “nieuwe werken”. Deze wet moet dan ook in een breder kader worden gezien. Het is dan een stap op weg naar een andere manier waarop wij het werk inrichten. Hierbij zijn flexibele werktijden en thuiswerken normaal.

 

De voordelen hiervan zijn legio:

  • Het is goed voor de arbeidsproductiviteit,
  • Het is goed voor het milieu,
  • Het pakt de files aan,
  • Het is uitstekend voor de combinatie van werk en zorgtaken,
  • Het is gunstig voor de arbeidsparticipatie

Maar tussen droom en daad ligt zoals zo vaak een hoop gedoe. En dat is hier de cultuur binnen organisaties. Omdat daar vaak managers aan het roer staan die sturen op wantrouwen willen ze hun werknemers controleren. En ja, dat gaat in hun ogen beter als je elkaar ziet. Dus moeten de werknemers keurig van 9 tot 5 op kantoor zijn. Maar managers moeten leren om los te laten. Loslaten van de schijnzekerheid dat je centraal alles het beste kunt regelen en controleren. Ze moeten de stap maken:

  • van formeel leiderschap naar informeel leiderschap,
  • van rationeel leiderschap met die rare smart doelen, naar intuïtief leiderschap,
  • van voorschrijven naar afspreken.

Dan maak je de stap van winstmaximalisatie naar winstoptimalisatie. Optimalisatie omdat het dan niet alleen gaat om zoveel mogelijk winst maar omdat het ook gaat om waarden als klanttevredenheid, medewerkertevredenheid, innovatie perspectief en ecologisch perspectief. En hier mag dus best een deel van de winst naar toe gaan. Ook als je de op korte termijn succes jagende aandeelhouders in je nek voelt hijgen. En dan heb je precies die angel weggehaald, alleen sturen op de financiën, waardoor de financiële crisis is ontstaan.

      

Geplaatst in cultuur | Er zijn geen reacties

Dansen op de vulkaan

Woensdag 14 oktober 2009

 eric leltz

Met plaatsvervangende schaamte heb ik kennis genomen van de uitspraken van mevrouw Louppen, voorzitter van de Raad van Toezicht (RvT) van Cultura. Mevrouw Louppen sprak over het vertrek van de directeur van Cultura. Ze heeft een en al lof voor hem. En laat het duidelijk zijn, natuurlijk heeft de directeur zijn verdienste gehad en heeft hij van een aantal losstaande organisaties een nieuwe geïntegreerde organisatie gemaakt. Ook heeft hij een redelijk nieuw concept van de grond gekregen met een bibliotheek, een theater, een muziekschool en een centrum voor cursussen in een. Maar als zo de loftrompet over iemand wordt gespeeld vraag je je natuurlijk wel af waarom de man toch weg moet. Lang hoeven we niet op het antwoord te wachten, de gemeenteraad blijkt “de bron van het kwaad” te zijn. Want zo gaat mevrouw Louppen verder, “de gemeenteraad heeft uitspraken gedaan op het randje van smaad”. Die uitspraken, waarop de mevrouw Louppen teruggrijpt, dateren alweer van maanden geleden. Als de RvT op grond van die uitspraken tot de conclusie komt dat het beter is dat de directeur weggaat, dan heeft zij wel erg veel tijd nodig gehad voor dit besluit. Het is geen voorbeeld van een snelle en adequate reactie en het geeft te denken. Ook op de uitspraak dat “de gemeenteraad op de stoel van het bestuur is gaan zitten” valt veel af te dingen. De gemeenteraad houdt wel degelijk afstand en stuurt op kengetallen. Alleen een van de belangrijkste kengetallen, die over de financiën gaan, kwamen keer op keer te laat en gaven weinig vertrouwen in een stabiele financiële toekomst. Op grond daarvan heeft de gemeenteraad een onderzoek laten instellen naar de financiële houdbaarheid van Cultura. En de uitkomsten waren desastreus. Daar heeft de gemeenteraad zich zeker bij monde van mijn fractie duidelijk over uitgesproken.

De uitspraken van de voorzitter van de RvT geven weinig hoop voor de toekomst. Er is niet veel geleerd. De RvT ziet Cultura duidelijk door een bril die weinig zicht geeft op de werkelijkheid. De titel van mijn blog van 22 juni 2009 “tijd om af te schminken” is met het wegzenden van de directeur helaas nog steeds actueel. Zie ook mijn blogs van 11 juni 2009 en 11 juli 2009

   

Geplaatst in cultuur | Er zijn geen reacties

Investeren in het openluchttheater

Zaterdag 29 augustus 2009

eric leltz

Het openluchttheater bestaat volgend jaar 75 jaar. Een mooie gelegenheid om deze locatie eens extra in het zonnetje te zetten en dus optimaal te gebruiken. Er zijn al diverse plannen voor mooie uitvoeringen waar veel Edenaren maanden vooraf voor zullen oefenen en dit zorgt weer voor plezier en verbondenheid. Maar bij mooie uitvoeringen hoort ook een mooie en goed onderhouden locatie.

Op 24 augustus hebben de provincies en minister Plasterk van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap 38 miljoen euro beschikbaar gesteld voor de restauratie van rijksmonumenten. Hiermee geven ze in een economisch moeilijke tijd een impuls aan de regionale werkgelegenheid en dragen ze tegelijkertijd bij aan de instandhouding van cultureel erfgoed.  Hierbij is gekozen voor een gebiedsgerichte aanpak, één van de speerpunten in de modernisering van het monumentenbeleid. De provincies bepalen welke restauratieprojecten daarvoor in aanmerking komen. Minister Plasterk betaalt de ene helft, de regio draagt, onder leiding van de provincie, eenmalig de andere 50% bij.

De fracties van D66 en GroenLinks/PE hebben hart voor kunst en cultuur in de gemeente Ede en zien dan ook in bovenvermelde afspraken tussen de Rijksoverheid en de provincies mogelijkheden om in het bijzonder het openluchttheater in Ede te renoveren c.q. restaureren. Het openluchttheater is immers een rijksmonument. De fracties hebben daarom het college van B&W geattendeerd op de subsidiemogelijkheid en vragen het college of zij bereid is om op korte termijn in overleg te treden met de provincie Gelderland om haar er toe te bewegen om gelden voor de renovatie/restauratie van het openluchttheater ter beschikking te stellen.

    

Geplaatst in cultuur | Er zijn geen reacties
<< [1]2 >>

Archief



Rubrieken


Made by DeeWeeDee