Weblog van Eric Leltz ||

Wie last heeft moet maar verhuizen

Zaterdag 11 september 2010

eric leltz

Communiceren is nog niet zo gemakkelijk. Daarmee vertel ik niets nieuws. Ik schreef er ook al vaker over. Maar het werd weer actueel toen ik deze week vanuit drie kanten werd geconfronteerd met de al dan niet slechte communicatie vanuit het gemeentehuis. Ik schrijf bewust “al dan niet” omdat veel ook met beleving en verwachting te maken heeft en er dus niet zomaar naar een kant van het ‘communicerende vat” kan worden gewezen.

Vanuit de bewonerscommissie aan de Amsterdamseweg komen klachten over de invulling van de nieuwe bestemming van het gebouw van scholengemeenschap ‘het Streek’. De commissie voelt zich onvoldoende gehoord en vindt dat ze door de gemeente niet betrokken wordt bij de besluitvorming.

In Lunteren klaagt buurtvereniging Kimmijser over de inrichting van het gebied rond de Poelakker. Er is dan wel een informatiebijeenkomst georganiseerd maar hier was volgens de bewoners “alleen ruimte voor eenrichtingsverkeer vanuit de gemeente” laat staan dat meningen en argumenten van de bewoners in de besluitvorming werden betrokken. Bij de bewoners leeft het gevoel dat de gemeente haar plannen er gewoon doordrukt.

Tot slot zijn de agrariërs uit het buitengebied boos op wethouder Kremers omdat zij vinden dat hij “onvoldoende rekening houdt met hun specifieke belangen”. Al valt tussen de regels ook te lezen dat deze wethouder, al of niet gedwongen door de bezuinigingen, wat strakker de teugels aantrekt waar de vorige wethouder “ambtenaren tegenhield om dwangsommen te innen”.

Het heeft allemaal te maken met het managen van verwachtingen. Wat verwacht de een van de ander. En die verwachtingen kunnen hoog gespannen zijn als je niet duidelijk bent. En je bent niet duidelijk als je bijvoorbeeld verzuimd om aan te geven wat de speelruimte is, of welke bevoegdheid er zijn of op welke termijn iets speelt. En door het belang van de ander onvoldoende te onderkennen, wordt er niet altijd aan gedacht om de ander ook te informeren. En als er al wordt geïnformeerd, is er huivering omdat je in het besluitvormingsproces niet alles op ieder moment weet en er dus onzekerheid is. Bijvoorbeeld in het geval van “het Streek” omdat je nog met potentiële gebruikers van het pand om de tafel moet zitten om de financiële voorwaarden te bespreken. En als de verwachting is dat een informatieavond er is om alle onzekerheid weg te nemen, worden geopperde ideeën al snel gezien als uitgewerkte plannen. Bewoners hebben behoefte aan zekerheid maar dat kan de gemeente niet op ieder moment geven. Zij kan en moet wel duidelijkheid geven.

Communiceren is dus lastig. Maar dat betekent nog niet dat we ons hier bij neer moet leggen. Want waar mensen er samen niet uitkomen worden tegenstellingen alleen maar uitvergroot. Dit bleek ook bij de Amsterdamseweg waar de wethouder zei dat “wie last heeft maar naar Australië moet verhuizen” en de bewoners vinden dat ze “gewoon dom worden gehouden”.

Iedere dag geeft weer een nieuwe kans om beter te communiceren. Kijk dus eens vaker door de bril van de ander en maak een onderscheid in zekerheid en duidelijkheid.

Reactie geven

Tweets by @ericleltz

Wie last heeft moet maar verhuizen

Reactie geven

Archief

Rubrieken