Vanochtend werd ik al vroeg gebeld door een journaliste van de Gelderlander. Zij wilde graag een interview afnemen over het stuk “een stip op de horizon” over duurzaamheid. Dat is natuurlijk geen probleem. Wel vind ik het belangrijk dat ook Alexander Vos de Wael zijn inbreng heeft. Per slot van rekening hebben wij wel samen het stuk geschreven. Alexander was telefonisch bereikbaar en ik ben langs de redactie gegaan. Het is fijn om op deze manier iets op de kaart te zetten. Nu maar afwachten hoe het interview uit de verf komt. Morgen staat het in de krant. Er is meteen een afspraak gemaakt met een fotograaf. Vanmiddag treffen we elkaar op het gemeentehuis. Letterlijk op het gemeentehuis want de foto wordt genomen op het dak tussen de zonnecollectoren. Alexander zal hier ook bij aanwezig zijn. Ik moest toch in het gemeentehuis zijn omdat daar aan het einde van de middag een informatieve bijeenkomst was. Van tijd tot tijd praat het college de raadsleden bij over allerlei zaken. Hiermee voorkom je dat het college te ver voor de muziek uitloopt. Vandaag ging het over gratis openbaar vervoer voor WMO geindiceerden, het verdiepte spoor en het milieu effecten rapport (MER) voor Ede-oost. Wat betreft de WMO. Het is de bedoeling dat WMO geindiceerden naast de regiotaxi ook gebruik kunnen maken van het reguliere openbaar vervoer. Mooi dat de regiotaxi een volwaardige partner kan worden in het openbaar vervoer. Als de toegankelijkheid van de voorzieningen dan ook maar gewaarborgd is. Dit is natuurlijk een lastig punt. Maar als je wacht tot dat alle knelpunten zijn opgelost dan komt het nooit van de grond. Begin dus maar gewoon en communiceer dat het een experiment betreft waarbij nog niet alles is geregeld. En natuurlijk komt dan een klacht dat de bushalte niet rolstoel toegankelijk is of dat er geen plaats is voor twee rolstoelen in de stadsbus. Inventariseer vervolgens deze klachten en evalueer het project na een jaar. Afhankelijk hiervan kunnen knelpunten worden opgelost. Dit lijkt me beter dan eerst alle mogelijke knelpunten op te lossen. Maar het is natuurlijk wel een kip en ei probleem. Vervolgens het verdiepte spoor. Het plan ziet er goed uit en is ook net op tijd bij het ministerie afgeleverd. Op de laatste dag notabene. Maar het plan mag dan wel mooi zijn, het is ook wel iets anders dan de raad is voorgeschoteld in september. Ik vraag me af of dit zomaar kan. Na afloop heb ik met de wethouder gesproken en mijn zorg hierover geuit. Ik heb begrepen dat het plan inderdaad opnieuw wordt voorgelegd aan de raad. Dit is verstandig. Er is nog wel wat onduidelijkheid over de kosten. Het plan zoals het er ligt is een mooi eindplaatje. Maar het kostenplaatje hoort bij een begin situatie dat heel wat soberder is en waaraan later van alles kan worden toegevoegd. Maar daar moet dan dus wel apart voor worden betaald. Bij de presentatie kwam nog eens duidelijk naar voren dat een dubbelspoor niet aan de orde is. Hooguit komen er, om de capaciteit te verdubbelen, passeersporen waar de sneltrein de stoptrein kan passeren. Dit is een veel goedkopere oplossing. Maar als zo’n passerspoor er komt is het logischer dat deze in de buurt van het station Driebergen-Zeist komt. Wat betreft de MER hebben we in groepjes naar de onderdelen ‘verkeer’, ‘natuur’, ‘landschap en cultuurhistorie’ en ‘geluid’ gekeken. Duidelijk werd dat de zogehete Hartogsvarianten zullen moeten afvallen. Zij scoorden op alle onderdelen slecht. Voor mijn fractie geen verrassing. We hebben altijd gezegd dat deze varianten niet onderzocht hoeven te worden want deze zijn gewoon niet haalbaar. Wat de bewoners ook willen. Dit is zo’n punt dat je als raadslid je verantwoordelijkheid moet nemen en moet durven uitleggen waarom iets gewoon niet kan. Ik ben er trots op dat mijn fractie hier gewoon het lef voor heeft. Zelfs al zouden de Hartogsvarianten op bovenstaande punten goed scoren dan zit je nog met wetgeving die een weg door een Nature 2000 gebied verbied. Daar kun je wel tegen procederen maar dat is een zeer onzeker traject dat zeer veel tijd kost. En zoveel tijd hebben we gewoon niet. Wel even slikken voor de vele bewoners die voor deze variant zijn. Maar wel een mooi voorbeeld van het NIVEA effect: Niet In Voor En Achtertuin. Tussen de bedrijven door heb ik nog veel geregeld: met de griffier over de presentatie van het rapport over duurzaamheid, met de wethouder over het betrekken van de ambtenaren bij de bespreking van het rapport, en met de fractievoorzitter van het CDA over mijn rol in de commissie Ruimtelijke Ordening.

Vandaag staat in Edestad een verslag van een interview met Alexander Vos de Wael van de VVD en mij. Dit naar aanleiding van ons samen geschreven visiestuk “een stip op de horizon” over duurzaamheid. Het interview is vorige week donderdag afgenomen. Het is een mooi stuk geworden. De verslaggever was enigszins verbaast dat GroenLinks/PE samen met de VVD een stuk over duurzaamheid heeft geschreven. Mijn stelling is altijd “het doet er niet toe of we politiek gezien linksom of rechtsom ons doel bereiken, als we dat doel maar bereiken”. In het artikel staat het zo omschreven: ”het gaat niet om GroenLinks/PE of om de VVD, het gaat om de duurzaamheid”. En zo is het maar net. Dat is de manier waarop ik mij vanaf het begin in de raad geprofileerd heb. Duidelijk de doelen voor ogen houden en deze in gezamenlijk overleg proberen te bereiken. Ik heb het daar wel eens met leden van andere fracties over maar die zijn toch wat huiverig hiervoor. Zij willen zich liever duidelijk profileren. Vanuit die optiek gezien zou ik duurzaamheid dus exclusief bij GroenLinks/PE moeten houden. Ik geloof daar niets van. Dat is voor mij oude politiek. Het gaat voor mij om het zoeken van oplossingen voor problemen. En dan is het handig als je daar anderen voor kunt interesseren en bij kunt vinden. In het geval van duurzaamheid trof mij de liefde waarmee Alexander Vos de Wael hierover sprak in de raad. Hij raakte daarmee de passie van mij en mijn fractie. En dan past het om elkaar te benaderen met de vraag of we niet de handen in een kunnen slaan. En het resultaat ligt er nu. De bedoeling is dat we dit nu gaan bespreken met de andere fracties en met de ambtenaren. Dan zal het stuk ongetwijfeld worden aangevuld en nog beter worden. Dat moet dan leiden tot een startdocument inclusief actiepunten zodat we op weg gaan naar “een duurzaam Ede”. Het volledige stuk staat op de site van GroenLinks/PE.

Mijn “tournee” van milieulessen bereikte vandaag de laatste bestemming: de Erica school in Otterlo. De afgelopen weken heb ik in het kader van de actie “Ede energie(k)” milieulessen gegeven aan groep 8 van een aantal lagere scholen. Mooi om zo letterlijk een kijkje in de klas te kunnen nemen. En wat een verschillende kinderen en scholen. De ene school is duidelijk beter voorbereid op het onderwerp dan de andere. Mijn bijdrage is de afsluitende les in een serie van drie. De eerste les moet door de klasse docent zelf worden gegeven maar het materiaal wordt aangereikt door de gemeente. De tweede les bestaat uit proeven die de leerlingen kunnen doen onder leiding van een medewerker van “Het Groene Wiel”, het milieu educatiecentrum uit Wageningen. Ja, uit Wageningen, want het milieu educatiecentrum in Ede is onder een vorig bewind wegbezuinigd. De derde afsluitende les wordt dus door mij gegeven. In een school was de eerste les gewoon niet gegeven. Dat is jammer maar de school deed tenminste nog mee met het project. De intentie is er dus wel. Dit in tegenstelling tot een aantal scholen die helaas niet meededen. En dan de kinderen. De kinderen van de Erica school waren een toonbeeld voor de toekomst. Heel aandachtig , zeer geïnteresseerd met goede vragen en met een brede belangstelling. Ook de leraar en zijn assistente deden een duit in het zakje. Fantastisch. Al met al in ieder geval voor mij een zeer aangenaam uur op de lagere school in Otterlo. Omdat het mooi en droog weer was heb ik de fiets gepakt naar Otterlo. Wat ben ik bevoorrecht. Zo maar op een doordeweekse dag een uur lang door de bossen fietsen. En 150 meter na de parkeerplaats was geen mens (en hond) meer te zien. Ik fietste door de stilte en voelde mij rijk. Dat ik dit mag doen. Ik hoopte nog een hert of zwijn tegen te komen. Maar evenals de mensen bleven ook zij weg.

Vandaag zat ik in de brandweerkazerne. De commissie AZ&M hield een extra vergadering op locatie. Er stonden drie onderwerpen op de agenda: de regionalisering van de brandweer, de veiligheidsregio Veluwe Midden en de organisatie van de politie in 2008. Wat betreft de regionalisering stonden de brandweercommandant en de burgemeester, toch baas van de brandweer, lijnrecht tegenover elkaar. Waar de commandant de brandweer lokaal wenste te organiseren was de burgemeester een fel voorstander van regionalisering. Inmiddels hadden we ook al een brief ontvangen van de ondernemersraad en deze staat pal achter de commandant. Dat gaat dus nog een stevige strijd worden. De argumenten werden nu al over en weer onderuit gehaald. De praktijk in Nederland is dat er duidelijk een tendens tot regionalisatie. Eigenlijk zijn er nog maar een drietal lokaal georganiseerde brandweerkorpsen. Belangrijk punt voor regionalisering is dat de organisatie van de brandweer zo complex is geworden dat je dit niet meer met een paar beroepskrachten en veel vrijwilligers kan blijven doen. In Ede zijn 60 beroepskrachten en 135 vrijwilligers. Door regionaal te werken krijg je schaalvergroting en kun je de mensen veel beter inzetten en kun je dus ook meer werken met beroepskrachten. Maar ja, daar denken de tegenstanders dus anders over. Bij grote regio’s staan de mensen te ver af van hun eigen omgeving en dat gaat ten koste van de bereidheid om zich aan te melden als vrijwilliger. Maar zegt de burgemeester dan, de mensen merken niet zoveel van de regionalisatie want de kazerne blijft in de eigen stad. Zo ging het nog wel een tijdje door. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken. Tegen de tijd van de besluitvorming in de raad is burgemeester Tineke Netelenbos al weer afgelost door Cees van der Knaap. Aan de brandweercommandant dus de taak om flink te lobbyen en de nieuwe burgemeester te interesseren voor de lokale variant. Als er nu een besluit moet worden genomen wordt het regionalisatie. Dat werd mij wel duidelijk. De politie gaf aan dat regionaal werken voor hen veel voordelen heeft. En om zijn collega van de brandweer nu niet meteen af te vallen voegde hij daar aan toe dat de politie ook wel anders te werk gaat. Een brand is op een bepaalde plaats en een overtreder kan overal zijn slag slaan. Tja, ik heb maar niet om uitleg gevraagd. Na afloop van de vergadering vroeg Bert Komdeur, fractievoorzitter van het CDA, nog of ik blijvend voorzitter van de commissie RO wil worden. Ik ben al plaatsvervangend voorzitter en heb door omstandigheden de laatste keren de vergadering voorgezeten. En ik heb er plezier in. Dit komt mede omdat de ondersteuning door ambtelijk secretaris Frans Le Large erg goed is. Ik kan me helemaal op het proces richten en hoef me niet te bekommeren om allerlei details. Toch is het nog maar de vraag of ik inga op het aanbod. Een groot nadeel van de voorzittersrol is namelijk dat ik dan niet mijn stem kan roeren bij de besluitvorming. Immers de voorzitter is meer een procesvoorzitter. En mijn stem laten horen is toch een van mijn taken als gekozen raadslid. Ik bespreek het deze week nog wel even met de fractie.