Weblog van Eric Leltz ||

Onvermogen

Maandag 02 juni 2014

eric leltz

In de wijkkrant "de Hint" stond een stuk over het pas fraai gerenoveerde park "het IJzeren kind". De zin "het pad rondom het IJzeren kind is een voetpad, helaas wordt er door fietsers veelvuldig gebruik van gemaakt. Dit is echter onvoldoende te handhaven", trof mij. Wat een onvermogen spreekt hier uit.

Met de beste bedoelingen worden soms oplossing bedacht die in de praktijk toch anders uitpakken. Bij de aanleg van paden is het altijd een zorgvuldige afweging van toegankelijkheid voor de doelgroep en de financiën. In dit geval gaat het om een voetpad en is dus de toegankelijkheid voor voetgangers en mindervalide relevant.

Als fietsers niet gewenst zijn kan daar met de bewegwijzering en een toegangsbord iets aan worden gedaan. Je doet dan een beroep op de redelijkheid en de "omgevingsgevoeligheid" van de fietsers. Een stapje dwingender wordt het als de toegang tot een voetpad voor fietsers lastig wordt gemaakt. Bijvoorbeeld door een toegangspoort. En als een fietser die horde ook nog heeft genomen, kan de inrichting van een voetpad zoals de ondergrond of het aantal bochten er voor zorgen dat de fietsers voortaan toch maar liever omrijden.

Maar het is niet eenvoudig om fietsers te weren immers de toegang mag dan wel moeilijk te nemen zijn voor fietsers, deze toegang moet wel gemakkelijk te nemen zijn voor de doelgroep. En de inrichting van het pad mag dan wel frustraties oproepen bij fietsers, deze moet voetgangers en mindervaliden niet in de weg zitten. Dit is een uitdaging. Lastig maar niet onmogelijk. Zie de goede voorbeelden in het land zoals in het buitengebied van Ede.

Overigens is het mooier als gedragssturing niet door dwang maar via (on)bewuste beïnvloeding (nudging) tot stand komt. Voorbeelden zijn de vlieg op een mannenurinoir, een trap die door pianoklanken aantrekkelijker wordt gemaakt dan de naastliggende roltrap of bijgaande rokersruimte.

eric leltz

Voorbeelden van "nudging" voor een voetpad zijn voetstappen op de grond en een onderbreking van de kleur van de ondergrond waar het fietspad stopt en het voetpad verder gaat. Door nu zoals bij het "IJzeren kind" een voetpad aan te leggen dat zeer goed toegankelijk is voor fietsers en waar ook nog goed op kan worden gefietst, schiet je je doel voorbij. Dan kunnen voetgangers daar nog niet rustig en ongehinderd lopen. Een gemiste kans.

En zo is het fietspad bij het "IJzeren kind" een fraai voorbeeld van hoe de oplossingen van gisteren de problemen van vandaag zijn. Overigens kan al worden begonnen met een bord "voetpad" aan het begin van de paden. Maar dat zal, hoop ik, een kwestie van gemeentelijke timing zijn.

Onvermogen

Reactie geven

Archief

Rubrieken