Eric Leltz  RSS feed    

Een fopspeen

Zaterdag 19 december 2009

  

eric leltz

 

Het wil maar niet lukken met de ontwikkeling van de Parkweg. Afgelopen donderdag in de raadsvergadering bleek maar weer dat dit project een maatje te groot is voor dit college. Was het plan al teruggebracht van een totale ontwikkeling van het gebied naar een deelontwikkeling, na het terugtreden van de projectontwikkelaar staat zelfs deze deelontwikkeling op losse schroeven. Dit najaar kreeg de raad drie voorstellen voorgeschoteld:

 

1.      Volledige sloop en nieuwbouw waarbij eigenaren worden uitgekocht

2.      Alleen de gemeentelijke eigendommen worden gerenoveerd waarbij de andere eigenaren worden aangemoedigd op eigen kosten ook te renoveren

3.      De gemeentelijke eigendommen worden gerenoveerd en daarnaast worden een aantal panden in bezit van een projectontwikkelaar aangepakt.

 

Optie 1 is duidelijk de duurste oplossing, lees: geeft de grootste verliezen. De voorkeur van het college gaat dan ook uit naar optie 3. Hiervoor zijn ook al afspraken gemaakt met de projectontwikkelaar. Maar deze afspraken blijken boterzacht want vlak voor de besluitvorming afgelopen donderdag trok de projectontwikkelaar zich terug. Wat voor afspraken heeft het college dan gemaakt? En hoe vrijblijvend waren deze afspraken wel niet als de projectontwikkelaar zich zomaar kan terugtrekken? Is de raad en de bewoners niet gewoon een fopspeen voor gehouden? Er is een optie voorgelegd die dus helemaal niet echt uitonderhandeld is en waar de ontwikkelaar zonder problemen op elk moment vanaf kan komen. En natuurlijk draait het allemaal om geld en natuurlijk komt de projectontwikkelaar er niet pas vlak voor de raadsvergadering achter dat het allemaal niet uitkomt. Een beetje ontwikkelaar wist dit allang maar wacht met de mededeling tot een strategisch goed moment. En dat is dus vlak voor de raadsvergadering. Toch staat de vrijblijvendheid waarmee de afspraken zijn gemaakt niet op zichzelf. Ook optie 2 kende een grote mate van vrijblijvendheid. Immers er werd op gehoopt dat de andere eigenaren dan ook maar uit eigen zak gaan renoveren en ontwikkelen. Er was dus geen enkele garantie dat de andere eigenaren uit eigen beweging mee gaan doen.

Wil je echt naar een integrale oplossing dan moet je dit gebied ook integraal aanpakken. Dan heb je een eindplaatje voor ogen en ga je de route hier naar toe beschrijven. Dat heet dus een planning. Deeloplossingen blijken dan schijn oplossingen. Je kunt weliswaar snel beginnen als je met de gemeentelijke eigendommen aan de slag gaat maar als je hier mee klaar bent, ben je toch afhankelijk van de andere eigenaren. En dan zul je alsnog aan de onderhandelingstafel moeten. Maar dan is het nog lastiger onderhandelen. Immers dan zit je met een deels mooi door de gemeente ontwikkeld gebied en een verpauperd gebied. En dan sta je bij de onderhandelingen met de rug tegen de muur. Dat is dus een halfbakken oplossing.

In de raadsvergadering vergaten een aantal partijen ineens de kanttekening in het college voorstel dat als geen overeenkomst wordt bereikt met de projectontwikkelaar de uitgangspunten voor de ontwikkeling van de Parkweg aangepast moeten worden. Er kon dus feitelijk niet ingestemd worden met het voorliggende voorstel want daarin staan de uitgangspunten beschreven. Desondanks werd het voorstel vastgesteld en daarmee werd weer een blunder van dit college afgedekt. Zie ook mijn blog "krokodillentranen over de Parkweg" van 30 mei 2009.

        



Reactie geven

Naam *
Email *
Website
Bericht *

Archief



Rubrieken


Made by DeeWeeDee