Eind 1979 bracht het Amerikaanse trio Sugarhill Gang het nummer ‘Rapper’s Delight’ uit. Dit nummer wordt algemeen gezien als een mijlpaal in de muziekgeschiedenis. Het is de eerste grote rap- en hiphop hit. ‘Rapper’s Delight’ ging meer dan 5 miljoen keer over de toonbank en stond in Nederland drie weken op nr1. Ook maakte het nummer de weg vrij voor andere raphits zoals ‘Rap O Clap O’ van Joe Bataan en ‘Rapture’ van Blondie. 

Rap is in de jaren zeventig van de vorige eeuw ontstaan in de New Yorkse wijk Bronx. Typerend zijn de draaitafels voor snelle ritmes en beats én de ‘rhymes’, de gesproken teksten op rijm. Rap wordt vaak toegepast binnen de muziekstijl hiphop. De term ‘hiphop’ komt uit een nummer van Keef Cowboy (1960-1989), Amerikaanse rapper en MC (Master of Ceremonies) bij Grandmaster Flash and the Furious Five.

Lang bleven de muziekstromen ‘rap’ en ‘hiphop’ ondergronds in New York tot the Sugarhill Gang, een trio uit New Jersey, zich er mee ging bemoeien. The Sugarhill Gang bestond uit Wonder Mike, Big Bank Hank én Master Gee. Voor het kiezen van hun naam hoefden ze niet echt ver te zoeken, het is de naam van hun platenmaatschappij, Sugarhill Records. Én Sugarhill is dan weer een district in Harlem in New York.

‘Rapper’s Delight’ werd een wereldhit. Dat was mede te danken aan het gebruik van een opvallend basloopje. Opvallend, maar ook bekend in de oren klinkend. Het loopje was namelijk ‘geleend’ van het nummer ‘Good Times’ van Chic uit 1979. Alleen, daar hadden de componisten van ‘Rapper’s Delight’ nooit toestemming voor gevraagd laat staan dat er rechten werden afgedragen. Daar kwam dan ook een rechtszaak van met als uitkomst dat de heren Nile Rodgers en Bernard Edwards, de schrijvers van ‘Good Times’, voortaan ook als componist werden vermeld van ‘Rapper’s Delight’. En, niet onbelangrijk, dus ook meedeelden in de opbrengst van deze ‘millionseller’. Overigens, de platenmaatschappij heeft niet veel opnamekosten hoeven te maken want ‘Rapper’s Delight’ stond in één take op band. 

Welke herinnering heb jij aan ‘Rapper’s Delight’?

In september 1968 stond ‘Dong-dong-di-ki-di-gi-dong’ van de Golden Earrings, op nr1 in Nederland. Het was weliswaar de eerste nr1 hit in Veronica’s top40 van een Nederlandse popgroep, maar het was niet de eerste nr1 van een Nederlandse artiest. Die eer is weggelegd voor Karin Kent. Zij stond al in 1966 een week op nr1 met ‘Dans je de hele nacht met mij’. 

Het ritmische ‘Dong-dong-di-ki-di-gi-dong’ is een a-typisch nummer binnen het repertoire van the Golden Earrings. Ze speelden het dan ook niet veel live én zeker toen de groep meer de rockkant op ging én zich Golden Earring ging noemen, dus zonder ‘s’, verdween het nummer naar de achtergrond. 

‘Dong-dong-di-ki-di-gi-dong’ is geschreven door groepsleden George Kooymans en Rinus Gerritsen. Het duo had zich als componisten al ruimschoots bewezen want ‘Dong-dong-di-ki-di-gi-dong’ was de tiende Top40 hit voor de groep. En van die tien hits haalden acht ook nog eens de top10. 

De groepsnaam Golden Earrings komt overigens van de gelijknamige hit van de Amerikaanse zangeres Peggy Lee uit 1947. Met dat nummer stond zanger Frans Krassenburg in 1968 in de top40. Frans was de voormalige zanger van the Golden Earrings. Hij was ruim voor het uitbrengen van ‘Dong-dong-di-ki-di-gi-dong’ al vervangen door Barry Hay. 

‘Dong-dong-di-ki-di-gi-dong’ was de eerste van in totaal vijf nr1 hits voor de groep maar wel de enige onder de naam Golden Earrings. Als Golden Earring stond de groep ook nog op nr1 met ‘Back home’ in 1970, ‘Radar love’ in 1973  ‘Twilight zone’ in 1982 en ‘When the lady smiles’ in 1984. 

En, wat is voor jou het ultieme Golden Earring(s) nummer?

In 1982 stond het nummer ‘The Lion Sleeps Tonight’ in de uitvoering van de Britse studiogroep Tight Fit, twee weken bovenaan de Nederlandse top40. Dit is een cover, het origineel met de titel ‘Mbube’, komt uit 1939 en is geschreven door de Zuid-Afrikaan Solomon Linda. Hij nam het nummer met zijn groep the Evening Birds ook als eerste op.

Klassieker

‘The Lion Sleeps Tonight’ maakte een lange reis om een klassieker te worden. Aanvankelijk bleef het succes beperkt tot Zuid-Afrika. Dat veranderende toen de Amerikaanse musicoloog Alan Lomax het lied ontdekte en zijn vriend Pete Seeger tipte. Pete was zanger en gitarist van de groep the Weavers en die groep nam het nummer in 1951 op onder de titel ‘Wimoweh’. Zij dachten echter dat het nummer een traditional was en daarom werd Solomon Linda, de oorspronkelijke componist van het nummer, niet vermeld als auteur. Een vergissing met grote gevolgen. De uitvoering van the Weavers werd een redelijk succes maar dat succes voor het lied werd nog groter toen de groep the Tokens het nummer in 1961 opnam. Zij gaven het lied de titel ‘The lion sleeps tonight’ en die versie stond dertien weken in de Amerikaanse top40 waarvan drie weken op nr1. Daarna is het lied door veel artiesten opgenomen. Onder hen Miriam Makeba, Ladysmith Black Mambazo, het Kingston Trio én dus ook Tight Fit. Het lied is ook te horen in de Disney tekenfilm ‘The Lion King’ uit 1994. 

Auteursrechten 

Omdat het nummer bij de eerste Amerikaanse opname niet is toegeschreven aan componist Linda, kreeg deze dus ook geen royalties. En die waren inmiddels aardig opgelopen. In 2000, schreef de Zuid-Afrikaanse journalist Rian Malan een artikel over dit onrecht. Alleen al het gebruik van het nummer in de Disney film ‘The Lion King’ levert $15 miljoen aan auteursrechten op. Het artikel was in 2002 aanleiding voor regisseur Francois Verster om de documentaire ‘A Lion's Trail’ 'A te maken. Hij won er een prestigieuze Emmy mee. Deze aandacht voor de auteursrechten over het nummer was weer aanleiding om opnieuw naar deze rechten te kijken. Dit leidde in 2004 tot een rechtszaak waarbij uiteindelijk een deel van de royalties werd toegewezen aan de drie dochters van de inmiddels overleden componist Solomon Linda.

't Schaep met de 5 pooten’ was een Nederlandse televisieserie, uitgezonden door de KRO tussen 24 oktober 1969 en 8 mei 1970. De oorspronkelijk serie bestond uit slechts acht afleveringen. Maar dat was voldoende om een blijvende indruk achter te laten. 

De serie ging over het wel en wee rond het Jordaanse café ‘’t Schaep met de vijf pooten’ waar kroegbaas Kootje de Beer en zijn stamgasten in grote en kleine problemen verzeild raakten en hier, met de nodige hilariteit, passende oplossingen bij bedachten. De hoofdrollen waren voor Piet Römer als kroegbaas Kootje, Adèle Bloemendaal als zijn buurvrouw Doortje Lefèvre en Leen Jongewaard als stamgast Lukas Blijdschap. 

Schrijvers van de serie waren Eli Asser voor het verhaal en Harry Bannink voor de muziek. Die muziek was erg succesvol want drie van de nummers uit de serie vonden moeiteloos hun weg naar de top40 in Nederland. Die liedjes waren ‘We zijn toch op de wereld om mekaar te helpen, niewaar?’, de tweede Veronica Alarmschijf en de eerste Nederlandstalige. Het nummer stond vanaf 15 november 1969 tien weken in de top40 en kwam tot nr6. De opvolger was nog succesvoller. ‘‘t zal je kind maar wezen’ stond vanaf 3 januari 1970 elf weken in de top40 en kwam tot nr5. Daarna kwam nog ‘Als je mekaar niet meer vertrouwen kan’. Die single stond vanaf 28 maart 1970 vier weken in de top40 en kwam tot nr16.

Aan het einde van het televisieseizoen 1969/1970 won de serie de prestigieuze Gouden Televizier ring. 

Vanaf 2006 kwam er een remake op televisie. De plaats van handeling was toen niet meer het gezellige Jordaanse café maar een camping aan de Noord-Hollandse kust, een pension aan de Spaanse kust en een cruiseschip op de Rijn. Ook kwam er nog een theater versie. Maar het ontwapenende  van de eerste serie was verdwenen en bij de remakes draaide het meer om nostalgie.

Wat is jouw herinnering aan ‘'t Schaep met de 5 pooten’? En ken jij die liedjes nog?

In 1969 was het nummer ‘Je t'aime... moi non plus’ van Serge Gainsbourg en Jane Birkin niet weg te denken uit de soundtrack van die zomer. De single stond dat jaar 29 weken in de top40 en werd net geen nummer 1 hit. The Beatles staken daar met ‘The ballad of John and Yoko’ een stokje voor. 

Serge Gainsbourg had het nummer ook geschreven. Hij had zijn sporen als componist al ruimschoots verdiend. Zo schreef hij bijvoorbeeld ‘Poupée de cire poupée de son’, waarmee France Gall in 1965 voor Luxemburg het Eurovisie Songfestival won. Jane was actrice en kwam uit Groot-Brittannië. 

‘Je t’aime… moi non plus’ werd een internationale hit ondanks, of wellicht juist door, een boycot vanwege de te expliciete seksuele toespelingen. In een aantal landen werd dan ook een sticker op de hoes geplakt waarop stond dat de single niet mocht worden verkocht aan jongeren onder de 21 jaar. Ook werd gefluisterd dat Jane en Serge bij de opname in de studio daadwerkelijk de liefde bedreven. Zelfs in het destijds voor Europese artiesten redelijk gesloten Groot-Brittannië, werd het nummer een hit. Het kwam daar zelfs op nr1 en Serge werd daarmee de eerste Fransman met een Britse nr1 hit.

Aanvankelijk werd het nummer uitgebracht op het Philips label maar dit gaf toch wat problemen aan de directietafel. Het brave Philips wenste niet geassocieerd te worden met het nummer. Daarom werd de single door Philips uit de handel genomen én opnieuw uitgebracht op Fontana, een sublabel van Philips. Dan was de link met Philips tenminste niet meer zichtbaar. 

Jane Birkin was niet de eerste waarmee Serge het nummer opnam. Al in 1967 stond hij in de studio om het nummer met actrice, fotomodel én zangeres Brigitte Bardot op te nemen. Brigitte was ook degene die Serge aanspoorde om het nummer te schrijven toen zij hem vroeg "het mooiste liefdeslied aller tijden” te componeren. Alleen kon Gunter Sachs, de toenmalige echtgenoot van Brigitte, de opname van ‘Je t'aime... moi non plus’ niet echt waarderen. Om niet teveel spanning op haar huwelijk te zetten werd de opname niet uitgebracht. Pas in 1986 kwam de versie van Brigitte Bardot en Serge Gainsbourg alsnog op de markt.

In 1974 werd ‘Je t’aime… moi non plus’ in de versie van Jane Birkin en Serge Gainsbourg opnieuw uitgebracht en ook toen werd het een top10 hit. Serge is in 1991 op 62-jarige leeftijd overleden. Jane is in 2023 overleden. Zij werd 76 jaar.