Eric Leltz  RSS feed    

Zorgen om de thuiszorg

Woensdag 29 augustus 2007

Vandaag stond zowel in Edestad als in de Gelderlander dat de inwoners van Ede zonder thuiszorg komen te zitten omdat zorgverlener Opella haar afspraken niet kan nakomen. Deze problemen laten maar weer eens zien dat de politiek zich bij aanbestedingen niet alleen druk moet maken of de juiste Europese aanbestedingsprocedures wel zijn gevolgd maar dat het nog belangrijker is of in de uitvoering de gewenste kwaliteit wordt geleverd. De uitvoering van de WMO door zorgverlener Opella geeft problemen. En dan komen ze met een ingewikkeld verhaal dat ze medewerkers tekort komen omdat er meer mensen dan verwacht gebruik maken van eenvoudige diensten. Goed nieuws zou je zeggen want er is dus werk genoeg. Maar voor dat werk zijn minder gekwalificeerde medewerkers nodig en de meer gekwalificeerde medewerkers, die Opella wel in dienst heeft, willen dit werk niet doen omdat het minder betaalt. Daar zit dus de kneep. Je hebt dus gewoon als bedrijf een verkeerde inschatting gemaakt. Dat heet ondernemersrisico. En dan moet je sportief zijn en je verlies nemen. En dan ga je nadenken over de oplossingen. Bijvoorbeeld door je medewerkers beter te betalen, of door mensen in te huren of door het werk uit te besteden. Maar nee, Opella gaat bij de gemeente zeuren om meer geld. Maar zo werkt dat natuurlijk niet. De uitvoering van de WMO is destijds aanbesteed en hiervoor heeft Opella een offerte ingediend. En de bedragen in deze offerte zijn door het management van Opella niet zomaar uit de duim gezogen. We mogen er van uitgaan dat het management hier zijn bedrijfskundige kennis op heeft losgelaten. En deze offerte is door de gemeente geaccepteerd. En dan heb je een overeenkomst die je vervolgens dient uit te voeren. Dan past het niet om nu te komen zeuren om meer geld. Dat is onprofessioneel en het laat zien dat Opella als organisatie nog lang niet klaar is om mee te doen in het spel dat marktwerking heet. Wat we hier zien is het gevolg van de introductie van de marktwerking. Marktwerking leidt in de praktijk tot meer kostenbesparing in plaats van het verhogen van de kwaliteit. Te vaak wordt bij de aanbesteding alleen gekeken naar de financiële kant van de zaak. In de raad heb ik hier al een keer over gesproken. Ik noemde dit toen eendimensionaal management. De tweede dimensie, die van kwaliteit, wordt snel vergeten. Bedrijven schrijven zo scherp mogelijk in om maar vooral een opdracht niet mis te lopen want zo hoorde ik een directeur van een zorgverlener zeggen: “Als je nu niet kunt meedoen, sta je mogelijk een paar jaar buitenspel. Dat kan gewoon niet als je bedenkt dat straks meer delen van de AWBZ naar de WMO gaan. Daarom hebben we laag ingezet op de prijs.” Maar in de uitvoering kunnen ze niet altijd alles waar maken wat beloofd is. Althans niet tegen de prijs die geoffreerd is. En dan wordt snel ingeleverd op kwaliteit. Je ziet dit ook bij de aanbesteding van het openbaar vervoer. Zo was de provincie Gelderland zo slim om bij de aanbesteding van de Valleilijn een boeteclausule in het contract met Connexxion op te nemen zodat ze druk op de ketel kon zetten. Op deze wijze heeft zij Connexxion gedwongen om zich aan het contract te houden. In het contract tussen de gemeente en Opella ontbreekt een dergelijke clausule. Toch kan een gemeente zich niet verschuilen achter het dogma “contract is contract”. Een gemeente moet er wel staan voor haar inwoners. Je kunt hen niet in de kou laten staan. En als de leverancier, in dit geval de zorgverlener, niet kan bieden wat ze heeft beloofd dan moet je dus maatregelen nemen. En dan kun je daar best nog een keer met elkaar over praten maar niet al te lang. Kan het niet goedschiks door te overleggen dan moet het maar kwaadschiks. En dan past een gang naar de rechter om het contract te ontbinden. Andere zorgverleners staan te trappelen om het vrijgekomen werk over te nemen. We leren maar weer dat bij de aanbesteding de gemeente de kwaliteit als vertrekpunt moet nemen en niet een besparing op de kosten leidend moet zijn. De praktijk is echter dat gemeenten bij aanbestedingen vaak kiezen voor de goedkoopste optie. En dit blijkt niet altijd de beste oplossing te zijn. Vooral bij de thuiszorg komt daar nog bij dat je het wel hebt over mensen die afhankelijk zijn van hulp. Hun vaste zorgverlener is hun vertrouwenspersoon. Dan dient de kwaliteit een issue te zijn. De trots van het edese college dit voorjaar dat ze miljoenen hebben bespaard op de aanbesteding van de WMO is dan ook volkomen misplaatst als niet tegelijkertijd ook de kwaliteit van de zorg minstens gehandhaafd blijft.



Reactie geven

Naam *
Email *
Website
Bericht *

Archief



Rubrieken


Made by DeeWeeDee