Weblog van Eric Leltz ||

Met de benen op tafel

Donderdag 05 juni 2008

Het Presidium bestaat uit de burgemeester en de fractievoorzitters. Iedere maand zitten we bijeen om over Ede in brede zin te praten. Het gaat dan over het reilen en zeilen in Ede en de maatregelen die hiervoor moeten worden genomen. Denk dan aan specifieke veiligheidsmaatregelen. Maar we spreken ook over de wijze van besturen zoals de manier waarop het dualisme wordt ingevuld. Meestal is de bespreking een aanzet om te komen tot een bredere bespreking in de commissies. Zo af en toe gaan we de “hei” op en vandaag was het weer eens zo ver. We trokken naar een jagershut op de Hoge Veluwe. Gewoon met de benen op tafel eens bespreken wat we nu eigenlijk willen met Ede. Ik vind dat altijd wel apart want juist in de politiek liggen de meningen verdeeld en moet je dus strijden voor een “onsje meer”. Je kunt er dus niet vanuit gaan dat alle Presidium leden hetzelfde willen met Ede. Bij het besturen van een bedrijf is dit meer eenduidig. Daar liggen de meningen over de koers doorgaans dichter bij een. En zo niet, dan haken een of meer bestuurders snel af. Daarom kun je een gemeente ook niet zondermeer vergelijken met een bedrijf. Maar dat maakt het juist veel interessanter. Want probeer dan maar eens tot een gezamenlijke visie te komen. Dan moet je af en toe los komen van je politieke kleur en dus ook over je eigen schaduw heen kunnen stappen. Vanzelfsprekend kan de ene persoon dat beter dan de andere. Het was een zinvolle bijeenkomst waarbij we hebben stilgestaan bij:

internationalisering en meer bijzonder de stedenband met Chrudim,
de manier waarop de burger het beste kan worden betrokken bij de besluitvorming,
mogelijke vergadervormen en
de gemeentelijke bedrijfsvoering

Wat betreft internationalisering heb ik (nogmaals) gezegd dat de stedenband met Chrudim kan worden afgebouwd. De redenen om deze te starten zijn allang achterhaald. Kijk uit naar nieuwe banden en laat je dan leiden door motieven die gekoppeld zijn aan je ambities. Ik noem dat altijd de drie H’s: Handel, Hulp en Historie. En wat betreft het betrekken van de burger. Meestal hoor je dat dit zo vaak als mogelijk en zo vroeg als mogelijk moet gebeuren. Ik durf daar vraagtekens bij te zetten. In de besluitvorming kun je een aantal fasen onderscheiden: beeldvorming, meningsvorming en besluitvorming. In de beeldvormingfase kun je wel burgers betrekken maar je hebt dan zelf ook nog nauwelijks een beeld. Dat geeft niet maar de burger moet dan ook nog niet al te veel verwachtingen hebben over wat met zijn of haar inbreng wordt gedaan. Maar die verwachtingen zijn doorgaans wel erg hoog. En dan ligt teleurstelling op de loer en vervolgens haakt die zelfde burger al roepend “de politiek luistert niet” af. Dat vergt wel een investering in het managen van de verwachting.

Reactie geven

Tweets by @ericleltz

Met de benen op tafel

Reactie geven

Archief

Rubrieken